Er bestaan verschillende meningen rond de oorsprong van 1 mei. De meest aanvaardbare uitleg zoekt de verklaring voor 1 mei bij "Moving day", de dag waarop in sommige staten van Amerika alle arbeidsovereenkomsten en contracten gesloten of verbroken werden, een soort vervaldatum.
Het is zeer aannemelijk dat de vakbonden de "Moving day", de vervaldag, uitkozen om de patroons de gelegenheid te geven de nieuwe arbeidsovereenkomsten aan te passen aan de arbeidsduurvermindering.
Bijna twee jaar lang voerden de grootste Amerikaanse vakbonden propaganda voor 1 mei 1886. In vele Amerikaanse sectoren legde men het werk al vanaf april 1886 stil, een maand op voorhand dus. En het resultaat bleef niet uit: de 8-urendag werd in verschillende sectoren erkend.
Op 1 mei 1886 zelf werd de eerste 1 meibetoging ter wereld een groot succes. Overal werd actie gevoerd rond dezelfde slogan “3 x8": geen enkele arbeider werkt méér dan 8 uur, dus 8 uur werk, 8 uur rust en 8 uur ontspanning of opvoeding. De reactie van het patronaat bleef niet uit. Het merendeel van de patroons stelde de stakers voor een lock-out, zij voerden werkwilligen aan en al vlug zou de eerste 1 meimanifestatie ter wereld ook een gewelddadig einde kennen.
De naaimachinefabriek Mac Cormick in Chicago was reeds vanaf februari in staking. De patroons trachtten de algemene staking in hun bedrijf te breken door werkwilligen aan te voeren. Op 3 mei kwam het tot een treffen: de politie verbreekt de piketten en opent het vuur op de stakers. Er vallen 6 doden. De volgende dag is gevuld met bloedige incidenten en er vallen tientallen doden. Acht leidersfiguren van de Amerikaanse vakbond worden gerechtelijk vervolgd en veroordeeld tot de doodstraf. Drie krijgen "genade" door middel van levenslange gevangenisstraf, één pleegt zelfmoord, de anderen worden opgehangen.
De eis tot arbeidsduurvermindering wordt dus in bloed gesmoord, maar de Amerikaanse vakbonden laten zich niet intimideren en besluiten in 1890 de strijddag voor de achturige werkdag opnieuw in te voeren op 1 mei.