Walter Van den Broeck vraagt even de aandacht van zijn kleinkinderen. Van den Broeck is schrijver van Groenten uit Balen, Het Beleg van Laken en Terug naar Walden.
'De markten', een dooddoener waarmee iedereen zonder argumenten een einde aan elke discussie kan maken.
Lieve kleinkinderen, Mag opa even uw aandacht? Willen jullie even je headphone afzetten, het twitteren staken, het chatten onderbreken, het mailen uitstellen, want ik wil jullie iets tonen. Kijk, dit is een blad, een Amerikaans blad. Het heet Time en het staat vol lettertjes en foto's. Foto's kennen jullie nog wel, niet?
Op de cover van het laatste nummer van elke jaargang zet Time telkens een 'person of the year'. Dat kan een paus zijn, een staatsman, een rockster, noem maar op. Barak Obama heeft er op gestaan, Gorbatsjov, Paus Johannes Paulus II, Bono. De allereerste, in 1927, was Charles Lindbergh, en in 1938 zelfs Adolf Hitler, het jaar daarop gevolgd door Joseph Stalin, die er in 1942 een tweede keer op mocht. Maar zie, dit jaar gaat hij naar de The Protester. Want wat blijkt? In 2011 is zowat over de hele wereld door tallozen geprotesteerd tegen de overheid. Een indrukwekkend overzicht van al dat geprotesteer begint op bladzijde 37 en eindigt op bladzijde 77. Maar het is naar Amerikaanse traditie rijkelijk van illustratiemateriaal voorzien zodat jullie geregeld toch nog naar plaatjes kunnen kijken.
In negen Arabische landen begon de Arabische lente met massale protesten tegen dictators, en voor de invoering van de democratie. In Spanje kwamen de zich Indignados noemende protesteerders op straat met de eis "Democracia real YA" (Echte democratie NU!) In het najaar begon in Amerika de Occupy Wall Street-beweging. Daar richt men zich tegen die 1 menseneters die 99 procent van de bevolking aan het oppeuzelen is. Kort daarna sloeg de beweging over naar Europa. En in eigen land wordt inmiddels ook al druk geprotesteerd. Hier en daar klinkt de beruchte kreet "We gaan over de brug!" al op.
De omvang roept herinneringen op aan de contestatiebeweging uit de jaren zestig met haar sit-ins, haar teach-ins en haar volksvergaderingen. Mei '68 richtte zich tegen het kapitalisme en omarmde het Marxisme. Dat was misschien niet verstandig maar het was in elk geval duidelijk. De protesteerders in de Arabische landen willen democratie, maar de Amerikaanse en Europese willen èchte democratie. Wat is er dan zo onecht aan de onze? Die is sinds de val van de Berlijnse muur in '89 uitgehold door een op hol geslagen kapitalisme, in de wandeling ook casinokapitalisme genoemd. Pakweg zo'n twintig jaar lang had dat tot gevolg dat wij van een nooit eerder geziene welvaart konden genieten. Maar het was een welvaart op krediet. Een luchtbel. En toen die uiteen spatte begon de neergang die zich in ijltempo voortzet en tot gevolg zal hebben dat we per slot van rekening veel slechter af zullen zijn dan vòòr de val van de muur.
In 1999 schreef ik in deze krant dat we vanaf 1 januari 2000 terug in de 19de eeuw terecht zouden komen. Dat kwam velen toen als science fiction voor, maar wie de gestage afbraak van onze sociale zekerheid bekijkt, weet intussen wel beter. Ik zeg dit niet omdat ik graag gelijk heb. In dezen had ik graag het grootste ongelijk van de wereld gehad.
Het pathetische is nu dat er in het Westen tegen de regeringen wordt geprotesteerd. Men heeft hier nog altijd niet in de gaten dat onze regeringen intussen een korps van klaar-overs, van verkeersbrigadiers met zo'n spiegelei zijn geworden. Zij moeten ons op tijd een halt toe roepen, zodat ons elan kan worden gestopt met hetgeen Europa voor ons eigen welzijn heeft uitgedokterd. En waar haalt Dokter Europa zijn mosterd? Bij ... DE MARKTEN. Als er één woord is waarvan ik over mijn nek ga, dan is het wel de markten. 'De markten' is zo'n dooddoener waarmee iedereen die zonder argumenten is gevallen, een zegevierend einde aan elke discussie kan maken. 'De markten' willen het zo. 'De markten' gaan ons niet graag zien, als we dit of dat niet doen.
Wie zijn in godsnaam die fucking MARKTEN?
Dat is het leger van beleggers, speculanten, short traders, enz... die op hun beurt hun mosterd halen bij de KREDIETBEOORDELAARS: Fitch Ratings, Moody's, Standard & Poor's. Nog zo'n zootje ongeregeld, die alleen maar zeggen wat de grote beleggers graag horen. In 2003 gaven ze de energiereus Enron nog de hoogste rating tot een dag later het faillissement erop volgde! En in al hun aandoenlijke naïviteit zie je de regeringen dansen naar het pijpen van dat geteisem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten